Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał dziś (29. kwietnia) ważne dla frankowiczów orzeczenie w sprawie C-19/20.

Pytania do TSUE skierował Sąd Okręgowy w Gdańsku – sprawa dotyczyła zawartej w 2008 roku umowy kredytu indeksowanego z ówczesnym bankiem BPH (obecnie GE Money Bank). Umowa ta miała specyficzną konstrukcję – zawierała co prawda jasne klauzule indeksacyjne odnoszące się do średniego kursu NBP (nie zaś kursu ustalanego przez sam bank, jak ma to miejsce w typowych umowach frankowych), niemniej nie zawierała m.in. jasnego sposobu ustalania marż banku. Dodatkowo, strony w 2011 roku zawarły aneks precyzujący także sposób ustalania marży banku. Kredytobiorcy zdecydowali się jednak pozwać bank. Continue reading →

W poprzednim tekście omówiliśmy przesłanki, które winny spełniać postanowienia umowy, aby można było traktować je jako abuzywne, tj. niedozwolone. Kiedy dochodzi jednak do oceny konkretnego postanowienia i co oznacza, że takie postanowienie nie wiąże konsumenta?

CHWILA OCENY PRZESŁANEK ABUZYWNOŚCI

Zgodnie z art. 385² Kodeksu cywilnego, „Oceny zgodności postanowienia umowy z dobrymi obyczajami dokonuje się według stanu z chwili zawarcia umowy, biorąc pod uwagę jej treść, okoliczności zawarcia oraz uwzględniając umowy pozostające w związku z umową obejmującą postanowienie będące przedmiotem oceny”. Continue reading →

W dyskusji o roszczeniach osób posiadających kredyt w obcej walucie często podnoszone są argumenty sprowadzające się do stwierdzeń, iż  „kredytobiorca wiedział co podpisuje”, „bank niczego nie ukrywał”, „ryzyko walutowe powinien ponosić wyłącznie kredytobiorca” – bo przecież „wszystko było czarno na białym”. Okazuje się jednak, iż mimo pierwotnej zgodności stron co do treści umowy, w sporach sądowych rację coraz częściej przyznaje się kredytobiorcom. Wszystko z powodu klauzul abuzywnych. Czym zatem są takie klauzule i jaki jest ich wpływ na ważność całej umowy kredytowej?

Klauzule abuzywne, czyli niedozwolone postanowienia umowne, to takie zapisy w umowie zawieranej z konsumentem (konkretny paragraf, punkt, zdanie), które – mimo podpisania umowy przez obie strony i pierwotnej zgody na jej zapisy – nie wiążą konsumenta. Continue reading →

16 lutego 2021 roku trzyosobowy skład Izby Cywilnej Sądu Najwyższego podjął uchwałę w sprawie III CZP 11/20, zgodnie z którą w przypadku unieważnienia umowy kredytowej stronie, która spłaca kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot wpłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu. Continue reading →