Wyrok TSUE korzystny dla frankowiczów

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał dziś (29. kwietnia) ważne dla frankowiczów orzeczenie w sprawie C-19/20.

Pytania do TSUE skierował Sąd Okręgowy w Gdańsku – sprawa dotyczyła zawartej w 2008 roku umowy kredytu indeksowanego z ówczesnym bankiem BPH (obecnie GE Money Bank). Umowa ta miała specyficzną konstrukcję – zawierała co prawda jasne klauzule indeksacyjne odnoszące się do średniego kursu NBP (nie zaś kursu ustalanego przez sam bank, jak ma to miejsce w typowych umowach frankowych), niemniej nie zawierała m.in. jasnego sposobu ustalania marż banku. Dodatkowo, strony w 2011 roku zawarły aneks precyzujący także sposób ustalania marży banku. Kredytobiorcy zdecydowali się jednak pozwać bank.


Sąd Okręgowy w Gdańsku zawiesił postępowanie i skierował pytania prejudycjalne do TSUE – wątpliwości dotyczyły m.in. tego, czy sąd powinien uznawać za nieuczciwe postanowienie umowne, które zostało zmienione aneksem do umowy kredytowej?; czy możliwe jest niejako „oddzielenie” klauzuli marżowej od klauzul indeksacyjnych i rozstrzygnięcie o nieuczciwości wyłącznie jednej z nich?; a także, czy sąd obowiązany jest poinformować konsumenta o skutkach stwierdzenia nieważności umowy kredytowej?

Najważniejsze tezy dzisiejszego wyroku to:

  • do sądu krajowego należy stwierdzenie nieuczciwego charakteru warunku umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, nawet jeśli warunek ten został zmieniony przez te strony w drodze umowy;
  • skutki stwierdzenia przez sąd istnienia nieuczciwego warunku w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem podlegają przepisom prawa krajowego, przy czym kwestia utrzymywania się w mocy takiej umowy powinna być oceniana z urzędu przez sąd krajowy;
  • do sądu krajowego, który stwierdza nieuczciwy charakter warunku umowy zawartej przez przedsiębiorcę z konsumentem, należy poinformowanie konsumenta, (…) o konsekwencjach prawnych, jakie może pociągnąć za sobą stwierdzenie nieważności takiej umowy, niezależnie od tego, czy konsument jest reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika.

TSUE nie odpowiedział jednak na pytanie, od kiedy należy liczyć termin przedawnienia roszczeń kredytobiorców i banku (od dnia zawarcia umowy, czy też dnia uprawomocnienia się wyroku unieważniającego umowę kredytu), pozostawiając tę kwestię orzecznictwu krajowemu – wszystko przesądzi więc Sąd Najwyższy w dniu11 maja 2021 roku.

Wyrok TSUE znaleźć można tutaj.

r.pr. Bartłomiej Bielawski

Dodaj komentarz